Wendbaar als eekhoorns
We kwamen ’s ochtends aan in dit 10 hectare grote bomenpark. Het is nog steeds koel en de vogels fluiten vrolijk door het gebladerte, dat nog erg groen is voor het begin van de zomer. De kinderen kunnen niet wachten, want we hebben ze een ochtend boomklimmen beloofd. Opa en oma kijken toe hoe we onze veiligheidsharnassen aantrekken. Dat is nog niet zo gemakkelijk! Je moet elk been door het harnas doen voordat je het goed kunt vastmaken,” vertelt de instructeur.
Voordat we ons in de bomen storten, maken we met z’n vieren een testrun, slechts één meter boven de grond, onder de ogen van de instructeur die controleert of we het dubbele karabijnhaaksysteem begrijpen. Je kunt er maar één tegelijk losmaken! De kinderen zijn geconcentreerd en vastbesloten om te laten zien dat ze alles hebben begrepen. Op de grond moedigden opa en oma hen aan en namen veel foto’s. Dat was het, we hebben onze warming-up gedaan! Nu is het tijd om op het echte parcours te oefenen. Papy en Mamie laten ons hier achter om naar de vijver van het Vieux Château te gaan, vijf minuten lopen verderop. Met hengels onder de arm zijn ze blij dat ze kunnen genieten van een mooie zonnige ochtend aan het water. We zullen samen met hen lunchen.
Wij vieren beginnen met het beginnersparcours, waarvoor je minimaal 1,20 meter hoog moet zijn. Karabijnhaak na karabijnhaak baanden we ons een weg over apenbruggen, houten ladders en korte tokkelbanen. De kinderen zijn dolblij en voelen zich al snel op hun gemak en onafhankelijk. We houden ze altijd in de gaten, maar het geeft veel voldoening om te zien hoe ze voor zichzelf zorgen, de hoogte inschatten en verantwoordelijk zijn voor hun eigen veiligheid. Voor meer sensatie gaan we meteen door naar het ‘ontdekkingsparcours’. Hier zijn de tokkelbanen indrukwekkender en de hindernissen complexer. Pas op voor hoogtevrees! De grond ligt enkele meters lager en onze hoofden raken de takken van beuken en andere loofbomen.